پيامبر خدا صلوات الله عليه در عرصه قيامت، در آن روز هولناك و دشوار با افسوس و دلى پُردرد، قرآن ‏به دست مى‏ايستد و شكايت جانكاهى را به پروردگار مى‏كند:« پروردگارا! قوم من قرآن را رها كردند.»(فرقان/ 30) گويا رسول خدا(ص) مى‏فرمايد خداوندا! مردم، نور، روشنگرى و بيانگرى قرآن را رها كردند، جداگر حق از باطل، رحمت و شفا را ترك گفتند، تشنه گشتند در حالى كه آب زلال و گوارا در كنارشان بود، در ظلمات زندگى كردند در حالى‏ كه در نزدشان نورِ آشكار و روشنگر بود. آه چه سنگين زيان و بزرگ خسارتى كرده است، كسى كه اين همه را رها كند! در اين بررسى مقصود ما از رها كنندگان قرآن، سركشان و ستمگران نيستند كه قرآن را بر سر نيزه كرده و با قرآن عليه قرآن مى‏جنگيدند و در پوشش اسلام و قرآن با سرنيزه‏هاى صفين قرآن را حمل مى‏كردند و يا مسجد ضرار را با انبوه منافقان پُر مى‏كنند؛ اينان دشمن‏ترين، دشمنان اسلام و قرآن‏اند، بلکه روي سخن با ايمان آوردگان، دينداران و پايبندان به مكتب است. آنان که تلاوت قرآن را رها کرده و از آن غافلند، و باعث مهجوريت و غربت قرآن شده اند. متأسفانه از پديده‏هاى آشكار در جامعه اسلامى ترك تلاوت و قرائت قرآن كريم است، با وجود آيات فراوان قرآن درباره تلاوت آن، و دعوت پيامبراكرم (ص) و امامان عليهم السلام به تلاوت قرآن، اندك افرادى هستند كه گوش شنوا دارند. خداوند مى‏فرمايد: « و قرآن را با دقت و تأمل بخوان.» (مزمل/ 4) و نيز مى‏فرمايد:« اكنون آنچه براى شما ميسر است قرآن بخوانيد.» (مزمل/ 4) از حضرت رسول اكرم (ص) روايت شده، هر كس قرآن را پيش از سن بلوغ بخواند، حكمت را در كودكى فرا گرفته است. و فرمود: هر كس دوست دارد با پروردگارش سخن بگويد پس قرآن را بخواند، و هشدار مى‏دهند از اين كه روزى بر ما بگذرد و جزو بى ‏خبران باشيم، آنجا كه مى‏فرمايد: هر كس شبى ده آيه بخواند او را از « بى ‏خبران» نمى‏نويسند، و اگر پنجاه آيه قرائت كند با «ذاكران»، اگر سيصد آيه بخواند از شمار« رستگاران» و اگر پانصد آيه از قرآن را تلاوت نمايد از مجتهدان شمرده مى‏شود. بعضى از مؤمنان از ترس اين كه احكامِ تلاوت را نمى‏دانند خواندن قرآن را ترك مى‏كنند در حالى كه رسول خدا صلوات الله عليه مى‏فرمايد: اگر قرآن خطا و يا با لحن اشتباه خوانده شود و يا اعجمى آن را تلاوت نمايد؛ فرشته‏اى آن را همان ‏گونه كه نازل شده، برايش مي‏نويسد.